25 november 2012
Een leuke avond is het niet in het uitverkochte Cultureel Centrum van Lanaken. Daarvoor zijn de over het publiek uitgestorte emoties simpelweg te groot. Maar leuk is nader beschouwd ook helemaal geen woord waarmee de korte Vlaamse najaarstournee van Frank Boeijen zich laat typeren. Het optreden is eerder verheffend, een intiem samenzijn met grote woorden voor de grootste gevoelens.
Frank Boeijen houdt het ditmaal klein. Begeleid door twee van zijn vaste muzikanten laat hij de muziek zonder opsmuk het verhaal vertellen. De zanger uit Nijmegen wil niet behagen. Hij neemt risico door enkele klassiekers, waaronder Zeg Me Dat Het Niet Zo Is, Paradijs en Zwart Wit onuitgevoerd te laten, terwijl hij rijkelijk put uit zijn reservoir aan minder bekende liedjes. Het is juist deze sequentie die de avond tot zo’n unieke ervaring maakt.
Dankzij de kleine bezetting met het fenomenaal spelende duo Rens van der Zalm op gitaar (en accordeon, viool, fluit en harmonium) en Charles Nagtzaam op bas (en harmonium) is de muziek tot de essentie teruggebracht. Ook publieksfavorieten als Koud In Mijn Hart en Kronenburgpark worden ontdaan van hun gebruikelijke barokke arrangement, waardoor als het ware nieuwe liedjes ontstaan. Voor wie echt wil luisteren, valt er veel te ontdekken.
Frank Boeijen is een verhalenverteller met een hang naar verre oorden en universele gevoelens. Tegelijkertijd weet hij zich geaard in Nijmegen en wijde omgeving. De poëtische zeggingskracht van de muziek wordt gevierd in nummers als Rond & Rond, Vaderland en Zonsondergang In Nijmegen. In Kamer Voor Twee fantaseert de zanger over zijn eigen conceptie. Zelfs de mythologische wereld van Orpheus en zijn schimmenrijk wordt tot leven gewekt. En zo bestrijkt een avondje Boeijen het boven -en ondermaanse, geboorte, vergankelijkheid en dood, en, niet te vergeten, de onvermijdelijke liefde.
Frank Boeijen is een kosmopoliet van het grote gevoel. Sehnsucht, Fernweh en Wanderlust in één rusteloos lichaam. De wezenlijke thema’s van het bestaan treden voor het voetlicht in een bijna Wagneriaanse ervaring. Maar dan zonder bombast, eerder met ingetogenheid. Monumentaal in zijn eenvoud. En het swingt ook nog, met ruimte voor lichtvoetigheid en zelfs humor. Een concert als een herfstreis naar de hunkerende ziel.
